Problem with the Fed’s Inflation Target

As the year wraps up, several things are clear in an otherwise confusing economic picture: the U.S. economy is slowing, the stock market is surging, most people according to polls believe that inflation remains a severe issue, and the mandarins at the Fed who are responsible for containing inflation are still concerned about inflation. But what is far from clear is whether in its dedication to bringing inflation back to its 2% target the Fed is following a rigid script rather than honoring their overall mandate to ensure economic stability. Or to put it bluntly, in cleaving slavishly to a specific number, is the Fed sacrificing a stable economy on the altar of abstract theory?

At its last meeting of 2023, the Federal Reserve board held interest rates steady and affirmed its commitment to be diligent in its fight against inflation. While financial markets are pricing in a strong likelihood that the Fed will begin to cut interest rate target by the late spring of 2024, the actual language of the Fed and its governors tells a different story: they will hold to their stance that reaching that 2% target is non-negotiable and that until inflation is unambiguously heading back to that, rates will remain high.

In fact, one Fed governor, Michelle Bowman, thinks that rather than cutting rates or holding them at 5.5%, it may be necessary to increase rates again. “My baseline economic outlook continues to expect that we will need to increase the federal funds rate further to keep policy sufficiently restrictive to bring inflation down to our 2% target in a timely way,” she said in November. Given that there’s already evidence in the cooling job market and slowing wage growth that economic activity is decelerating in the wake of the most aggressive Fed interest rate policy in decades, further rate increases could well be enough to tip a finely balanced economy into both a recession and a deflationary spiral.

You would think that the repeated invocations of the 2% target for inflation is based on careful economic theory developed over many years of research. You would think that anchoring the entire framework of setting short-term interest rates and monitoring the supply of money would rest on solid foundations meticulously designed. But you would be wrong. Targeting inflation, let alone setting that target at 2%, goes all the way back to…2012.

That’s not a typo: targeting inflation at 2% and then orienting monetary policy to achieve that rate has existed for barely more than a decade.

Before 2012, there was no stated inflation target, and indeed, it was an open and hotly debated question whether setting specific targets was even a good thing. In the late 1980s, the New Zealand central bank like most central banks worldwide had worked assiduously to bring down the double-digit inflation that afflicted many developed countries from the mid-1970s until the early 1980s. When asked in a television interview what he thought should be a sustainable, healthy level of inflation, the New Zealand finance minister stumbled for a moment and said that it should be around 1%. That was then refined by the bank staffers to 2%, which was officially adopted as a target in the 1990s by other central banks and then made its way into the Federal Reserve staff. But not until 2012 did the U.S. Fed led by then-Chairman Ben Bernanke set 2% as a stated target.

Before he was appointed to the Fed, Bernanke as an academic was a proponent of inflation targeting both as a way to make policy more transparent and as a communications strategy to signal to markets what inflation expectations should be. Bernanke himself was sensitive to the risks that by setting a specific number, banks might become unduly beholden to that number at the expense of adjusting to fluid and often complicated circumstances that might require more nuanced approaches. But as is so often the case, as the 2% number has become set, nuance has quickly disappeared, and the number has instead become sacrosanct as if it were handed down by some economic god giving tablets to appointed Fed prophets.

There are at least two problems with the current number. One is that it rests on an assumption that people’s inflation expectations are a key factor in inflation. The thinking goes that if a person assumes that something will cost more tomorrow than today, they might either demand higher wages or buy more now, which pushes up the cost of goods by elevating demand. Or companies might try to raise prices now in anticipation of higher costs later. Yet while the belief that inflation expectations are integral to inflation rates has become near orthodoxy in central banks, even some in the Fed itself question whether there is any empirical evidence. As one paper published by the Fed staff in 2021 began, “a review of the relevant theoretical and empirical literature suggests that this belief rests on extremely shaky foundations, and a case is made that adhering to it uncritically could easily lead to serious policy errors.” There is no indication that any of the current Federal governors share such concerns.

More troubling still is the danger that Bernanke warned of, namely that the arbitrary nature of the number and the need to remain flexible would be subsumed by the easy tendency of institutions to become rigid and dogmatic because that is easier than grappling with new and complicated scenarios.

As a result, there is no public indication that the Fed and its staff are seriously asking questions that it should. For instance, why not allow for wages to grow when all evidence over the past decade points to the continuing deflation of goods and services, first from the information technologies since 2000 and now and in the years ahead from artificial intelligence? Why not let inflation fluctuate in a wider band, not a much wider bad for sure but more than 2%, to allow for some organic settling of what is supposed to be a free market? Instead, the Fed seems so determined to achieve 2% that it is willing to hobble the labor market and crush wage growth to get there. To the surprise of many observers, both employment and wages have been resilient, but it’s not clear how much longer that can last in the face of such restrictive policies.

Today, there is little evidence that anyone at the Fed sees 2% as one possible target rather than the only possible target. There is little evidence that they would be willing to re-evaluate whether it remains the right target in a world that has changed since 2012, just as 2030 will look different than today. In reality, rather than in theory, there is no absolute right target, though presumably we could rule out double-digit inflation on one extreme and deflation on the other. But rather than treating 2% (or presumably any set number) as a moving target in a fluid world, the number appears to have become set in stone, an icon rather than a guide, an inflexible indifferent deity. When policy becomes dogma, watch out. Mistakes can be made based on faulty analysis and too little information, but nothing compares to the harm done in the name of dogma.

Related Posts

เอกนิษฐ์รับสถานการณ์ไม่ดีที่อุราวะ

เจ้าบุ๊คถูกเรียกติดทีมชาติไทยอย่างต่อเนื่องเพื่อสู้ศึกคิงส์คัพครั้งที่ 50 นอกจากนี้ที่สงขลายังเป็นการกลับมาเล่นบนผืนแผ่นดินไทยครั้งแรกของ “บุ๊ค” ด้วยซึ่งเจ้าตัวก็เผยว่า คำพูดจาก สล็อตเว็บตรง “ถ้าสถานการณ์ของผมที่อุราวะก็ถือว่าไม่ค่อยดีครับ แต่ผมคิดว่าการที่ผมได้ไปอยู่ที่ญี่ปุ่นก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีในการมาช่วยทีมชาติ” “ถ้าถามว่ากดดันไหมก็ต้องมีอยู่แล้วครับ แต่ผมก็จะโฟกัสทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดครับ” ส่วนเป้าหมายทาง เอกนิษฐ์ ก็ยืนยันว่า “ทุกทีมที่มาแข่งเป็นทีมที่ดีครับ แต่ก็คิดว่าทีมชาติไทยของเราจะผ่านไปได้” “เราจะต้องมองแบบแมตช์ต่อแมตช์ไป เราต้องหวังที่จะคว้าแชมป์อยู่แล้วและจะทำให้ดีที่สุดครับ”

เรือรอทาบสถิติไม่แพ้ใครนานสุดสโมสร

“เรือใบ” เพิ่งโชว์ฟอร์มถล่ม สโลวาน บราติสลาว่า 4-0 ในเกม ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา หลังจากที่สะดุดเสมอเกมลีก 2 เกมหลังกับ อาร์เซน่อล และ นิวคาสเซิ่ล ทำให้ทีมเสียตำแหน่งจ่าฝูงของลีกไป ปัจจุบันทีมของ เป๊ป กวาร์ดิโอล่า ไม่แพ้ใครมานาน 29 เกมติดต่อกันแล้ว โดยชนะ 23 เสมอ 6…

โลเปเตกีกดดันขึ้นสองเกมถัดไปสุดสำคัญ

โลเปเตกี พา เวสต์แฮม แพ้ทั้งสามเกมในรังลอนดอน สเตเดี้ยม แต่ก็พอเข้าใจได้ เพราะคู่แข่งคือทีมที่เหนือกว่าอย่าง แอสตัน วิลล่า, แมนเชสเตอร์ ซิตี้ และ เชลซี ขณะที่สองเกมเยือน ชนะ คริสตัล พาเลซ 2-0 และเสมอ ฟูแล่ม 1-1 สองเกมถัดไปจึงมีความสำคัญสำหรับ โลเปเตกี เป็นอย่างมาก เพราะ เวสต์แฮม จะเจอคู่แข่งที่อ่อนกว่า…

เรือหมายตาริชชี่กลางโตริโน่แก้ขัดโรดรี้

รายงานจาก ‘การ์เดี้ยน สปอร์ต’ ว่ามิดฟิลด์สแปนิชปิดเทอมแล้วเพราะได้รับความเสียหายที่เอ็นไขว้เข่าด้านหน้า (เอซีแอล) กรอบเวลาฟื้นฟูไม่ต่ำกว่า 10 เดือน นั่นทำให้ฝ่ายบริหาร ซิตี้ ต้องมองหากำลังเสริมโดยหนึ่งในนั้นคือ ริชชี่ วัย 23 ปีดีกรีทีมชาติอิตาลี 4 เกม แล้วทำผลงานเด่นระหว่าง ยูฟ่า เนชั่นส์ ลีก รอบก.ย.ที่ผ่านมา ขณะที่บทบาทกับ ‘โตโร่’ คือเสาหลักเล่น 7 นัดทุกรายการทำหนึ่งแอสซิสต์…

แทร์ชเตเก้นโพสต์ขอบคุณทุกการสนับสนุน

มาร์ก-อันเดร แทร์ ชเตเก้น นายทวารชาวเยอรมันของ บาร์เซโลน่า โพสต์ข้อความลงบัญชี X ของเขาเพื่อขอบคุณทุกการสนับสนุน ซึ่งมีความหมายกับตนเองมากที่เตรียมปรับโหมดเข้าสู่ขั้นตอนการฟื้นฟูร่างกายเพื่อกลับมาลงสนามอีกครั้ง ตามรายงานจากมุนโด้เดปอร์ติโบเมื่อวันพุธที่ผ่านมา แทร์ ชเตเก้น ออกมาพูดเป็นครั้งแรก นับตั้งแต่บาดเจ็บเข่าขวารุนแรงระหว่างเกมบุกชนะ บียาร์เรอัล 5-1 จนต้องเข้ารับการผ่าตัดในวันรุ่งขึ้นและพักยาวตลอดช่วงที่เหลือของฤดูกาลนี้ คำพูดจาก สล็อตเว็บตรง 'ผมรู้สึกขอบคุณแฟนๆ บาร์ซ่า, เพื่อนร่วมทีม, คู่แข่งทีมอื่นๆ, สโมสรต่างๆ และเพื่อนๆทุกคน สำหรับการสนับสนุนและความรักที่พวกคุณมอบให้ผมตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมา' 'ผมอยากขอบคุณแฟนๆ…

เบอร์ราด้าวางเป้าผีแดงคว้าแชมป์ลีกปี2028

ผู้บริหารวัย 46 ปีตัดสินใจย้ายมาเป็น ซีอีโอ ของ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด หลังมีการทาบทางจากทีมงาน เซอร์ จิม แร็ตคลิฟฟ์ ซึ่งกรณีดังกล่าวเป็นหนึ่งแผนปฏิรูปสโมสรครั้งใหญ่ ล่าสุด ลอรี่ วิตเวลล์ คนข่าวสายแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด จาก ดิ แอธเลติก รายงานว่า เบอร์ราด้า ได้แจ้งทีมงานสโมสรเกี่ยวกับเป้าหมายการคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกให้ได้อีกครั้งภายในปี 2028 เรื่องดังกล่าวสอดคล้องกับวาระครบรอบ 150 ปีของ…